13 Ağustos 2014 Çarşamba

Ece Deniz 2 yaşında !



Her insan kendi hikâyesinin kahramanıdır derler. Benim hikâyemin kahramanı ise 2 yıldır kızım Ece Deniz. Blogumun amacı başından beri okuduklarım, izlediklerim, gezip gördüklerim ve ilgi alanlarıma ait kuramsal bilgileri paylaşmaktı. Ece doğduğundan beri bunlara çok vakit ayıramadığım için yazmadım. Bazen de okusam izlesem bile yazacak vakit bulamadım. Bir ara bebek bakımı ve annelik üzerine yazmayı düşündüm fakat buna da beni memnun edecek bir vakit ayıramayacağım için vazgeçtim. Sonunda bugün tarihe not olmasını da istediğim için de şeytanın bacağını kırıp bilgisayar başına geçtim J Bugün Ecoş’um 2 yaşında (çok şükür) Ahh bu annelik insanı hem birden büyütüyor, hem de batıl inançlarını bileyliyor. Nazara filan itibar etmeyen ben artık kızımın fotoğraflarını ne facebook ne instagramda paylaşıyorum ne de nazar boncuksuz dışarı çıkartıyorum. Tabi bunda yaşadığımız bana göre büyük, başkalarına göre ufak tefek sağlık sorunları sebep oldu diyebilirim. Şimdi Ece sokakta düşse nazardan biliyorum. Evet gittikçe anneme benzeyen bir anne, eskiden olduğumdan daha iyi bir evlat olmaya çalışıyorum. Bir bebeğe verilen emeğin, özverinin hiçbir projeye, işe verilmediğini biliyorum. Azıcık bir ateşte saatlerce uyumadan beklemenin, yemek yemediğinde ağlayacak gibi olmanın, ağlamalarına çözüm bulamayınca o sustuktan sonra oturup bir güzel ağlamanın, bana bir şey olursa kızıma annem baksın diye notlar bırakmanın yani anne olmadan evvel arkadaşlarımın anlattığı ve benim anlam veremediğim her şeyin sebebini artık biliyorum. İyi ki doğdun benim güzel yavrum nice sağlıklı yılların olsun annen ve babanla beraber…
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...